Manakova kuća je depandans Etnografskog muzeja u Beogradu u kome se čuva i izlaže etnografska Spomen-zbirka Hristifora Crnilovića, slikara i istraživača narodne kulture. Ovaj zaštićeni spomenik kulture nalazi se u beogradskoj četvrti Savamala, u Ulici Gavrila Principa 5 i predstavlja jedan od retkih sačuvanih primeraka stare balkanske arhitekture. Nakon namenskih restauratorskih radova izvedenih od 1964. do1968. godine ova nekadašnja kafana i gostionica, pretvorena je u muzej.
Hristifor Crnilović, rođen u Vlasotincu 8. februara 1886. godine, studirao je slikarstvo u Minhenu, nakon pohađanja slikarske škole Riste Vukanovića u Beogradu. Po završetku studija 1911. godine, vratio se u Srbiju, gde je postavljen za nastavnika crtanja u srednjoj školi u Negotinu. Bio je učesnik balkanskih ratova, kao i Prvog svetskog rata. Posle rata se zaposlio u Skoplju, a tokom 1920-1921. godine usavršavao u Parizu, na slobodnoj akademiji Grande Chaumière. Vremenom, kolekcionarski rad usmeren na predmete tradicionalne kulture ga je u potpunosti zaokupio. U radu na proučavanju i čuvanju etnografske zbirke, dugogodišnji saradnik mu je bila mlađa sestra Zora Crnilović, profesor književnosti. Po njegovoj želji, celokupna zbirka predmeta, zajedno sa ilustrativnim materijalom, rukopisnom građom i bibliotekom, poklonjena je nakon njegove smrti gradu Beogradu, koji je za njeno čuvanje obezbedio prostorije tek renovirane Manakove kuće.
Spomen-zbirka Hristifora Crnilovića sastoji se iz 2600 predmeta, preko 1600 starih negativ-ploča i negativ-filmova, priručne biblioteke sa više od 700 stručnih knjiga i časopisa, i oko 22000 listova rukopisne građe raspoređenih u 236 svezaka sa zapisima, crtežima, fotografijama, izvodima iz literature itd.
Stalna izložbena postavka, Narodne nošnje i nakit centralnobalkanskog područja u XIX i prvim decenijama XX veka, kao i stručna, muzeološka i naučna obrada celokupnog materijala, poverena je Etnografskom muzeju u Beogradu. Stalna postavka je otvorena 17. novembra 1968. godine, i prikazuje osnovne elemente Crnilovićevog etnografsko-istraživačkog rada na terenu, pretežno u područjima južne Srbije, Kosova i Metohije i Makedonije, u periodu između dva svetska rata.
Sama kuća je nastala oko 1830. godine na putu koji je spajao Varoš-kapiju i četvrt Savamalu. Dobila je ime po trgovcu Manaku Mihailoviću, koji je u Spisku kafana, mehana i bašti u Beogradu iz 1860. godine, naveden kao njen vlasnik. Prema raspoloživim podacima, Manak Mihailović je bio cincarski doseljenik iz Makedonije, a pored njega, kao stanar se pominje i izvesni Manojlo Manak, Grk iz Kostura. Nije utvrđeno da li su u pitanju različite osobe, ili jedna.
U arhitektonskom smislu, kuća je nastala pod uticajem orijentalne kulture, od drvene bondručne konstrukcije ispunjene ćerpičem, sa isturenim doksatima i tremovima, krovnim pokrivačem od ćeramide i prepuštenom strehom. S obzirom na nagib terena na kome je podignuta, ima više nivoa: podrum, prizemlje i sprat. Obnovljena je 2016. godine.
